She's Mercedes ile İlham Veren Hikayeler: İdil Yazar

•

01.07.2020

She's Mercedes ile İlham Veren Hikayeler: İdil Yazar

Yazı Boyutu:

<blockquote>
<p><em>Mercedes’in ilham veren kadınlardan yola çıkarak oluşturduğu She’s Mercedes platformunun Gastronomi elçisi İdil Yazar ile sohbet ettik.</em></p>
</blockquote>

<div class="col-md-9 col-main">
<p>1985 doğumlu İdil Yazar, lise eğitimini Koç Lisesi’nde, üniversite eğitimini ise Amerika’da tamamladı. Babson College’da Girişimcilik ve Pazarlama Bölümü’nden mezun olan İdil Yazar 2 sene New York’ta dünyanın en büyük kozmetik şirketlerinden biri olan Coty’de çalıştı. 2009 yılında Türkiye’ye dönünce spikerliğe başladı. 2013 senesinde Mutfak Sanatları Akademisi’nde profesyonel aşçılık eğitimi aldı ve 2015 senesinde YouTube yemek kanalını açarak spikerlik tecrübesiyle, aşçılık eğitimi ve mutfağa olan tutkusunu dijitalde birleştirdi. İdil Yazar’ın Youtube yemek kanalı, 600’den fazla yayınladığı tarif ve 700 bin abonesiyle YouTube’un en büyük kanallarından biri.</p>
</div>
</div>

<h3><strong><span style="font-size:18px;">Nasıl bir geçmişten geliyor İdil Yazar?</span><span style="font-size:18px;"></span></strong></h3>

<p>Aslında yemekle haşır neşir olup mutfağa girmem 28 yaşında oldu. Her ikisi de çok akademisyen ve eğitime çok önem veren öğretmen bir anne ile doktor bir babanın çocuğuyum. Ben de onların belli başlı tavsiyeleriyle ve kurumsal bir hayata girecekmişim gibi büyüdüm ve babam hep “büyüyünce siz CEO olursunuz.” derdi. Koç Lisesi’nde 7 sene yatılı okudum. Üniversitede Amerika’ya gittim ve Babson College’da Girişimcilik ve Pazarlama okudum. FMSC sektöründe marketting alanında 2 sene dünyanın en büyük kozmetik şirketlerinden birinde, alanında çok başarılı insanlarla çalışma şansı yakaladım. Daha sonra ailem ve  arkadaşlarımın hepsi İstanbul’da olunca geri dönmek istedim ve burada da kurumsal hayata devam ettim. 25 yaşıma geldiğimde hayatımda bir dönüm noktası oldu ve kariyer planımı düşününce beni kesinlikle heyecanlandırmadığı için istediğim hayatın o olmadığını fark ettim.</p>

<h4><span style="font-size:18px;"><strong>Kurumsal hayatta mutlu olmayınca, böyle bir kariyerden sonra nasıl bir değişiklik yaptın?</strong></span></h4>

<p>Çalıştığım kuruma bağlı bir spor kanalından spikerlik teklifi geldi. İçimden bir his “Tamam bunu yapacağım” dese de ailem “kariyer sürekli değişmez bir yerde uzun süre çalışman lazım, bir de iş değiştirirsen nasıl CEO olacaksın?” dedi. Ama bazı sözler vardır ya mantıklı gelir ve işler, işte bir arkadaşımın babası “30 yaşına kadar kariyerde her U dönüş makbuldür” demişti. Ben de şu anki halimle “hayatta, yaştan bağımsız olarak her zaman U dönüşleri olabilir” diyorum. Ben o zaman bir U dönüşü yaptım. Çok çekingen ve utangaç biriydim, en azından bunu üzerimden atarım diyerek böyle bir yola girdim ve benim için müthiş bir tecrübe oldu. Bülten aralarım çok uzun oluyordu ve ben o aralarda yemekle ilgili yazılar yazıp, araştırmalar yapıp, formatlar üretip program müdürüne götürmeye başladım. Ve sonunda “İdil senin tutkun yemek, seni bu heyecanlandırıyor” diyerek ilk fırsatta bir yemek okuluna yazılacağıma dair kendime söz verdim. Yani herkes çok karşı çıksa da tutkumu bulmama yardımcı olduğu için spikerlik teklifine iyi ki “Evet” demişim.</p>

<h3><span style="font-size:18px;"><strong>Sen She’s Mercedes’in deneyim konusundaki gastronomi elçisisin. Senin bu yaptığın dönüş de She’s Mercedes platformundaki ilham veren tüm kadınların hikayelerindeki gibi çok cesaretli ve güçlü olmayı, risk almayı gerektiriyor. Peki tüm bunları yaptıktan sonra ne oldu?</strong></span></h3>

<p>Sonra hamile kaldım ve ekrana çıkıp haber sunamayacağım için ihtiyacım olan aranın bu olduğunu düşündüm. Bu sürede aşçılık okuluna gittim. Fakat aşçılık okulunda “Biz hamile alamayız, yer paspaslıyorsun, kazan taşıyorsun, kuzu kesiyorsun; başına bir şey gelirse biz sorumluyuz, seni alamayız.” dediler. Ama yalvar yakar kendimi okula kabul ettirdim ve okulun ilk günü 4 aylık hamileyken düşüp bayıldım. O gün yine beni göndermek istediler ama hayır dedim, mutfağa girdim ve her şeyi de yaptım. Sonunda da dereceyle bitirdim okulu. Ali doğduktan sonra da 6 ay ev sürecim başladı, YouTube fikri bu sürede aklıma geldi.</p>

<h4><span style="font-size:18px;"><strong>Şeflik tarafına baktığında otel ve restoranlar erkek dominant bir sektör. Eminim sen de okulu bitirdikten sonra pek çok zorluk ve engellerle karşılaştın. Neydi onlar, YouTube macerası nasıl başladı?</strong></span></h4>

<p>Dediğin gibi bu hakikaten çok erkek egemen sektör. Mutfaklarda çalışmak bu anlamda kadınlar için zor olabiliyor çünkü kadınların biraz daha zorbalığa uğradığı bir dünya var maalesef mutfaklarda. Bir kadın olarak zaten iş hayatında olmak güçlü ve dik durmamızı, kendimizi biraz daha erkekleştirmemizi gerektiriyor. YouTube’a gelince, Ali yeni doğduğunda YouTube’da çok fazla yurt dışından yemek içerikleri izliyordum. O zaman YouTube’da sadece ellerin göründüğü telefonla çekilen yemek içerikleri vardı, TV formatında birebir yemek tarifi sunan biri olmadığını fark ettim ve ekran tecrübemle yemek bilgimi kullanarak böyle bir serüvene girdim. İlk 6 ayda kanalın büyüyeceğini fark edince de bu yolda devam etmeye karar verdim. Ama 5-6 yıllık bir kariyerim de var ve kendimi bununla çok daha iyi yerlere getirmek istiyorum.</p>

<h3><span style="font-size:18px;"><strong>Annen ve baban mutfağın CEO’su olmanla ilgili ne düşünüyor?</strong></span></h3>

<p>Ailemdeki kadınlar hep çok akademik ve güçlü kadınlar. “Nasıl yani mutfağa mı gireceksin?” dediler ve onlara çok geleneksel geldi. Ama her zaman söylerim “Ben kadın olduğum için mutfakta değilim, erkek olsam da mutfakta olurdum. Yemek yapmayı sevdiğim için mutfaktayım, meslek seçimimin cinsiyetimle hiçbir alakası yok.” O zaman bir şekilde tamam dediler ama şu an çok mutlular, destekliyorlar ve verdiğim karardan memnunlar.</p>

<h3><span style="font-size:18px;"><strong>Bu serüvende ne gibi zorluklarla karşılaştın, nasıl tekrar tekrar kalktın, kim sana destek oldu?</strong></span></h3>

<p>Biz 4 kişilik dev bir ekibiz aslında. Çekim, styling, fotoğraf vs. her şeyi kendimiz yapıyoruz. Her dönemde en büyük destekçilerim çalışma arkadaşlarım. Yani etrafımdaki diğer güçlü kadınlar diyebilirim; annem, arkadaşlarım, iş arkadaşlarım. Bu konuda çok şanslıyım etrafımda çok güzel ve çok sağlam kadınlar var. Birbirimize hep destek oluyoruz.</p>

<h4><span style="font-size:18px;"><strong>She’s Mercedes’e ev sahipliği yapan çok önemli isimler var ve hepsi kariyerlerinin bir yerinde düşse de kalkmayı bilmiş, en iyiyi hedeflemiş, birbirine güç ve cesaret vermiş kadınlar. Daha iyi bir toplum için tüm kadınlara yayılması gereken mesaj da bu. Senin düşüncelerin neler?</strong></span></h4>

<p>Ben bu “Sisterhood” olayına gönülden inanıyorum. Mesela “kadın kadının en büyük düşmanıdır.”  lafı çok dönüyor ve ben bunu çok yanlış buluyorum. Kadın kadının en yakın arkadaşı ve kardeşidir, kadın kadını anlayan, destek olan kişidir. Ben buna inanıyorum.</p>

<h4><span style="font-size:18px;"><strong>Dünyada çok ciddi bir gıda israfı var. Yükselen bir trend olarak atıksız mutfak ve sürdürülebilir mutfak için neler yapabiliriz? </strong></span></h4>

<p>Bence biz Türk mutfağında çok yemek pişiriyoruz, ihtiyacımız olandan çok daha fazlasını yiyoruz. Mükellef sofrayı ben de çok seviyorum ama o her akşam olacak bir şey değil. Ayrıca yemekler piştikten sonra besin değerlerini kaybediyor, yenilmeyip çöpe gidiyor. Gıda israfı bu yüzden hem maddi açıdan hem çevresel açıdan çok büyük bir problem. O yüzden öncelikle az yemek pişirmemiz lazım. Yemek alışverişi de bol bol alarak değil haftalık yapılmalı, taze tüketilmeli. Çok almak ve çok pişirmek büyük problemler. Biraz dikkat edersek çok yol alabiliriz.</p>

<h3><span style="font-size:18px;"><strong>Peki pandemi döneminde kendine neler kattın?</strong></span></h3>

<p>Normalde hayatı hep koşarak yaşıyordum. Kendi üzerimde kurduğum baskılar vardı. Bu dönemde zorunlu olarak durmak bana çok iyi geldi. Koşuşturma telaşı olmadan, kısa kesmeden, koşuşturmadan yaptığım şeylerin keyfini yaşamaya başladım. Duraksamak bana çok iyi geldi.</p>