Sanatçı Metin Kalkızoğlu "Uçsuz Bucaksız" Sergisini Anlattı

Hipergerçekçi portrelerinin yanı sıra minimalist peyzajlar çalışan Metin Kalkızoğlu,“Uçsuz Bucaksız” adını verdiği kişisel sergisinde tuval üzerine akrilik boya tekniğiyle çalıştığı figür içeren peyzajlara yer veriyor. Sergiyi 15 Haziran tarihine kadar Galerimiz’de ziyaret edebilirsiniz.

Metin Kalkızoğlu

Günümüzde alışılagelmiş resim tekniğinden biraz daha farklı bir tarzınız var. Hep bu teknikle mi çalıştınız?

Güzel Sanatlar Fakültesinde öğrenci olduğum ilk yıllardan beri çizgi olarak hep yumuşak bir tarzım vardı. Daha ayrıntılı, ince işlenmiş desenler yapıyordum. Bu yaklaşımım sonraki yıllarda fırçama da aynı şekilde yansıdı sanırım.

Eserlerinizi sanat tarihindeki akımlar açısından hem de gerçek anlamıyla bir zamansızlık durumu söz konusu. Yani ne bir sanat akımına karşılık ne de içerisinde belli bir dönemi görebiliyoruz. Ne düşünüyorsunuz?

Açıkçası üretim yaparken bu tarz şeyleri düşünmüyorsunuz. Haliyle sonucunda ne çıkacağını bilmiyorsunuz. Tanımlarken ‘minimal eserler’ diyorum çoğunlukla ama resme başlarken böyle bir hesaplama yapmıyorum. ‘Bu eserim yeterince sade olmadı’ ya da ‘Konseptim dışında kaldı’ diye bir düşüncem olmuyor. Genel bir estetik anlayışım var resimle ilgili, onu yansıtmaya çalışıyorum sadece.

Çalışmalarınızda kullandığınız canlı ve cansız varlıkların sizin yaşamınızda ya da yaşam felsefenizde bir önem ya da yere sahipler mi?

Resimlerimdeki öğeleri çoğu zaman birer leke olarak kullanıyorum. Tabii ister istemez kullandığınız nesneler ya da figürler bir anda anlama dönüşüveriyor ve bir leke olmaktan fazlası olup, resmin duygusuna katkı sağlamaya başlıyor. O noktada resmetmeyi seçtiğiniz canlı ve neden öyle durduğu gibi sorular da resmin bir parçası haline geliyor. Ancak, kimi zaman sadece kapkara bir köpeğin karlar içinde oluşturduğu kontrast ilgimi çekebiliyor ya da neredeyse karla aynı renkte olan bir geyiğin yarattığı uyum… Ancak burada kaçındığım şey çoğunlukla fazla anlam üretimi olabiliyor. Örneğin köpeğin bakışı fazla hüzünlüyse onu düzeltme ihtiyacı hissediyorum.

{774021}

Eserlerinizin üretirken neyle ve nasıl motive olursunuz?

Çok değişkenlik gösteriyor. Bazen bir filmin karesi de tetikleyebiliyor, bazen bir sanatçının işi de. Örneğin son zamanlarda tekrar kağıt işlere dönme konusunda Instagram’daki bir kaç sanatçının işleri beni çok heyecanlandırdı.

Sergideki işlerinizin çerçeveleri de adeta çalışmalarınızın devamı şeklinde inanılmaz düzgün ve uyumlu. Bu çerçevelerin üretimi de size mi ait?

Eserlerin ve sergilemenin her aşamasında kontrol sahibi olmak hoşuma gidiyor. Bu eserin çerçevesinden, kutusuna kadar böyle. İşin başından sonuna kadar ilgilenmekten keyif alıyorum.

Boşluk, huzur, sakinlik, doğa ve dinginlik sizin eserlerinizde ilk akla gelen kelimeler. Bunlar aynı zamanda bir seneden fazla yaşadığımız Covid-19 virüsü nedeniyle bizlere de iyi gelen ifadeler. Size de bu eserlerin yapım süreci bize yansıttıkları gibi bir etki yarattı mı?

Kompozisyonu yaratma aşamasında evet, bu etkilerin peşinde oluyorum ancak, üretim aşamasında, tuval başında günlerce boyama yaparken hissettiklerim tam olarak bunlar olmuyor. Çünkü kimi eserlerin yapım aşaması epey zaman alıyor ve artık o süreçte günün gündemine bağlı olarak hislerim de değişebiliyor.

{773731}

Çalışmalarınızı Eskişehir’de sürdürüyorsunuz. Bu şehir yerine İstanbul’da yaşamış olsaydınız eserleriniz yine böyle mi olurdu? Yoksa daha mı farklı etkilenirdiniz?

Ben, resimlerimin hissettirdiklerinin aksine şehirde yaşamayı seviyorum. Ancak sözünü ettiğim şehir İstanbul gibi kaotik bir şehir değil, daha düzenli şehirler. Bunun dışında İstanbul’da yaşamanın resim anlayışımda çok ciddi bir fark yaratacağını pek sanmıyorum. Çünkü zaten zamanımın çok büyük bir kısmını atölyemde geçiriyorum. Şehrin getirdiği sosyal hayatın biraz dışında kalarak üretmeyi seviyorum.

OGGUSTO Sanat Editörü Feride Çelik’in diğer yazılarını okumak için tıklayın.

Dünyadan en yeni haberleri ilk bilen olmak için OGGUSTO’nun haftalık e-bültenine kaydolun.